Chan chan
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
19 Juli 2009 | Cuba, Havana
Ik zal nooit meer klagen dat 25 graden warm is en altijd airco de lof geven die het toekomt. Het is warm in Havana, warmer dan ik het ooit heb gehad. Dus even lopen in de schaduw, de koelte opzoeken waar het kan en ondertussen de couleur en odeur locale opsnuiven.
Havana is wat ik me er altijd van heb voorgesteld. Een stad van het vooral niet te snel willen doen, want waarom zou je met die hitte. Verval en oude grandeur gaan hand in hand. Prachtige voorgevels die met een likje verf weer heel wat lijken te kunnen worden, maar daar achter geen deuren en het gebruik van glas lijkt helemaal vreemd. 's Avonds nog een drukte van belang op straat. Hangjongeren, hangouders en hangouderen die allemaal op straat hun sociale leven hebben. Op de boulevard langs de zee zitten zeven kilometer lang mensen op de muur te praten, te flirten en te drinken. Overdag maken de flirters plaats voor vissers, die zo hun maaltje bij elkaar scharrelen. De eerste ochtend werd ik verrassend genoeg wakker van het geluid van twee hanen die in het ochtendgloren het hardst tegen elkaar op aan het kraaien waren. Kom daar maar eens om in Sydney, Parijs of Londen. Het is een welkome afwisseling van het geluid van verkeer en sirenes in de andere hoofdsteden of grote steden.
Het is wel even wennen om onderdeel te zijn van een reisgroep. Ik word er lui van. Vorig jaar naar Australie had ik alles uitgezocht en geregeld, want het werd mijn trip. Nu zit ik in een groep, is alles geregeld en heb ik mijn Rough guide nog maar nauwelijks ingekeken. De groep bestaat voor 50 procent uit mensen die in het onderwijs werken. En van de twintig mensen komen er vier uit Haarlem (geen bekenden). Ik mis het eigen initiatief dat ik vorig jaar wel had, de zorgeloosheid dat als het niet vandaag komt, het morgen ook wel lukt. Nu ligt het plan klaar, maar zo kom ik wel het eiland rond.
Ik kan me hier aardig redden. Mijn steenkolenportugees, laat zich met een beetje hulp van wat Spaanse woorden aardig omzetten naar de Cubaanse situatie. Dus ik krijg wat ik hebben wil in het Sportugaans. En vanmorgen kwam het aardig van pas bij een kleine crisis. Die had deze keer niets te maken met mijn eigen onhandigheid, maar meer met een typisch geval van metaalmoeheid. Mijn sleutel van de hotelkamer brak af en de helft zat vast in het slot. Met veel handgebaren, uitleggen van de chave kapot was, was dat probleem binnen tien minuten opgelost. Dus dat valt weer mee.
De mensen hier zijn aardig, al moet je er wel op letten dat je voor de Cubanen die gemiddeld 15 dollar per maand verdienen een aardig meal ticket bent. Een fooi van 25 cent is al gauw een flinke loonsverhoging en je merkt dat hier de mensen elkaar graag helpen aan wat extra pesos convertibeles. Ik geef ze geen ongelijk. Rondlopend door Havana komt die andere reis door een Latijns Amerikaans land Brazilie naar boven. Geen caipharinha's maar mojito's, maar ook veel dingen die met elkaar te vergelijken zijn. Zoals het WCpapier dat je in de prullenbak gooit. En eentonig eten, daar ben ik na twee dagen wel uit. Het is kip, kaas met ham en het avondeten was gisteravond een verrassing: ze zeggen dat het kip is, maar het zou ook varkensvlees of vis kunnen zijn. Dan was het eten in Brazilie beter.
Beide landen zijn ook vergeven van de muziek, maar waar de muziek in Brazlie vooral uit boxen schalt, gaat het hier om live muziek. Met een beperkt, voor toeristen bekend repetoir. Vandaar dat ik al vijf verschillende en toch erg gelijkende uitvoeringen van Chan Chan heb gehoord. De salsa heeft in de restaurants de plaats ingeruild voor de son, die dankzij de Buena Vista Social Club wereldwijd zo bekend is geworden.
Politiek is in beide landen ook zichtbaar, al wordt hier de lof gezongen voor de revolutie en dan vooral Che. Fidel is eigenlijk weinig te zien, wat verrassend is voor een communitische heilstaat. Ik zag zijn afbeelding wel toen ik bij de douane stond te wachten om verder te mogen. Lange rijen mensen die na een lange vlucht ineens om de oren geslagen worden met een vochtige hitte. Dat was even wennen, zeker na de kou van het vliegtuig. En douaniers die wel een mondkapje tegen de Mexicaanse griep om hebben, maar vergeten zijn dat voor hun mond te doen.
Vanavond gaan we met de groep naar het ceremonieel afschieten van het kanon in een oud fort om morgen vroeg te vertrekken richting Pinar del Rio, de hoofdstad van de Cubaanse sigaar. Foto in mijn hoofd: vrouw met gigantische sigaar in haar mond. Ik kan me er nu al op verheugen.
Zo toch maar even ontsnappen aan de hitte. Tijd om een siesta te houden en toch ook nog wat van de boeken te lezen die ik weer in een stapel (want je mag maar zonder leesvoer komen) heb meegenomen.
Havana is wat ik me er altijd van heb voorgesteld. Een stad van het vooral niet te snel willen doen, want waarom zou je met die hitte. Verval en oude grandeur gaan hand in hand. Prachtige voorgevels die met een likje verf weer heel wat lijken te kunnen worden, maar daar achter geen deuren en het gebruik van glas lijkt helemaal vreemd. 's Avonds nog een drukte van belang op straat. Hangjongeren, hangouders en hangouderen die allemaal op straat hun sociale leven hebben. Op de boulevard langs de zee zitten zeven kilometer lang mensen op de muur te praten, te flirten en te drinken. Overdag maken de flirters plaats voor vissers, die zo hun maaltje bij elkaar scharrelen. De eerste ochtend werd ik verrassend genoeg wakker van het geluid van twee hanen die in het ochtendgloren het hardst tegen elkaar op aan het kraaien waren. Kom daar maar eens om in Sydney, Parijs of Londen. Het is een welkome afwisseling van het geluid van verkeer en sirenes in de andere hoofdsteden of grote steden.
Het is wel even wennen om onderdeel te zijn van een reisgroep. Ik word er lui van. Vorig jaar naar Australie had ik alles uitgezocht en geregeld, want het werd mijn trip. Nu zit ik in een groep, is alles geregeld en heb ik mijn Rough guide nog maar nauwelijks ingekeken. De groep bestaat voor 50 procent uit mensen die in het onderwijs werken. En van de twintig mensen komen er vier uit Haarlem (geen bekenden). Ik mis het eigen initiatief dat ik vorig jaar wel had, de zorgeloosheid dat als het niet vandaag komt, het morgen ook wel lukt. Nu ligt het plan klaar, maar zo kom ik wel het eiland rond.
Ik kan me hier aardig redden. Mijn steenkolenportugees, laat zich met een beetje hulp van wat Spaanse woorden aardig omzetten naar de Cubaanse situatie. Dus ik krijg wat ik hebben wil in het Sportugaans. En vanmorgen kwam het aardig van pas bij een kleine crisis. Die had deze keer niets te maken met mijn eigen onhandigheid, maar meer met een typisch geval van metaalmoeheid. Mijn sleutel van de hotelkamer brak af en de helft zat vast in het slot. Met veel handgebaren, uitleggen van de chave kapot was, was dat probleem binnen tien minuten opgelost. Dus dat valt weer mee.
De mensen hier zijn aardig, al moet je er wel op letten dat je voor de Cubanen die gemiddeld 15 dollar per maand verdienen een aardig meal ticket bent. Een fooi van 25 cent is al gauw een flinke loonsverhoging en je merkt dat hier de mensen elkaar graag helpen aan wat extra pesos convertibeles. Ik geef ze geen ongelijk. Rondlopend door Havana komt die andere reis door een Latijns Amerikaans land Brazilie naar boven. Geen caipharinha's maar mojito's, maar ook veel dingen die met elkaar te vergelijken zijn. Zoals het WCpapier dat je in de prullenbak gooit. En eentonig eten, daar ben ik na twee dagen wel uit. Het is kip, kaas met ham en het avondeten was gisteravond een verrassing: ze zeggen dat het kip is, maar het zou ook varkensvlees of vis kunnen zijn. Dan was het eten in Brazilie beter.
Beide landen zijn ook vergeven van de muziek, maar waar de muziek in Brazlie vooral uit boxen schalt, gaat het hier om live muziek. Met een beperkt, voor toeristen bekend repetoir. Vandaar dat ik al vijf verschillende en toch erg gelijkende uitvoeringen van Chan Chan heb gehoord. De salsa heeft in de restaurants de plaats ingeruild voor de son, die dankzij de Buena Vista Social Club wereldwijd zo bekend is geworden.
Politiek is in beide landen ook zichtbaar, al wordt hier de lof gezongen voor de revolutie en dan vooral Che. Fidel is eigenlijk weinig te zien, wat verrassend is voor een communitische heilstaat. Ik zag zijn afbeelding wel toen ik bij de douane stond te wachten om verder te mogen. Lange rijen mensen die na een lange vlucht ineens om de oren geslagen worden met een vochtige hitte. Dat was even wennen, zeker na de kou van het vliegtuig. En douaniers die wel een mondkapje tegen de Mexicaanse griep om hebben, maar vergeten zijn dat voor hun mond te doen.
Vanavond gaan we met de groep naar het ceremonieel afschieten van het kanon in een oud fort om morgen vroeg te vertrekken richting Pinar del Rio, de hoofdstad van de Cubaanse sigaar. Foto in mijn hoofd: vrouw met gigantische sigaar in haar mond. Ik kan me er nu al op verheugen.
Zo toch maar even ontsnappen aan de hitte. Tijd om een siesta te houden en toch ook nog wat van de boeken te lezen die ik weer in een stapel (want je mag maar zonder leesvoer komen) heb meegenomen.
-
20 Juli 2009 - 09:53
Olav:
Leuk dat je weer de tijd neemt ons op de hoogte te houden. Mooi en lekker leesbaar stukkie. Heel veel plezier nog! -
20 Juli 2009 - 10:19
Len:
Is de Ausy al gearriveerd. Het is anders veel te stil?
Je krijgt mij toch niet jaloers. Ik ga zo verder de straten vegen.
Overigens wel op Cubaans tempo.
Later, Len -
20 Juli 2009 - 12:57
Ruud:
Ha Miek, leuk om te merken dat internet ook op Cuba een hanteerbaar communicatiemiddel blijkt. Bellen hoeft dus niet. Deze verhaaltjes zijn immers veel leuker.
Veel plezier en groeten uit het koele vaderland (16 graden) -
20 Juli 2009 - 15:48
Monique:
hey leuk dat ik je zo weer kan volgen, was het nog vergeten te vragen. Maar doe vooral rustig in die hitte! -
21 Juli 2009 - 04:52
Ellen:
Wat een verrassing Cuba! Je zal het vast verteld hebben, maar ik was het vergeten dat je hier naar toe zou gaan. Heel veel plezier! -
21 Juli 2009 - 08:37
Esther:
Hé mickey,
Ik ben blij te horen dat je goed bent aangekomen en dat je weer gewoon mickey dingen meemaakt (zoals een hotelsleutel die afbreekt!! Dat kan alleen jou overkomen hahahaha).
Wat dat eentonige eten betreft, dat had ik inderdaad meer gehoord, maar ja, met genoeg alcohol smaakt alles lekker hahahahha.
Hoor al dat je het zelfs in je vakantie lastig vind om de controlle los te laten..... hahahaha Just relax and enjoy the ride!!!!!
Dikke kus Esther en Diana -
21 Juli 2009 - 20:29
Wim,Gerdie, Wim En W:
Fijn weer wat van je te horen, onze vakantie in Zeeland zit erop, nu alleen nog genieten van jouw reis verhalen. Wat een mooi verhaal. -
25 Juli 2009 - 18:21
Kirsten:
He Miekes,
Na jouw verhaal heb ik onze Cuba foto's er ook nog maar eens bijgepakt. Staan er nog steeds overal billboards met het hoofd van Chez en de spreuk Hasta la victoria siempre??
Heel veel plezier daar nog en als je zat bent van de cocktails kan ik toch echt een lekker koud Bucanero biertje aanbevelen.
gr kirsten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
