Rum and coca cola

Het wordt een korte vandaag, want de verbinding hier in Santiago de Cuba is erg traag. We zitten hier twee dagen op de warmste plek van het land. Het is nu een graadje op 36 en ik ben daar niet echt op gebouwd. Waardeer de siesta ook enorm.

Het begint op te schieten, want we hebben in een paar dagen tijd, Camaguey (ik ben uit het doolhof gekomen) en een bedevaartsoord gedaan. Nu dus de tweede stad van het land. Het wordt een ritueel, overal mensen die om zeep of pennen vragen (heb je plannen, neem dit mee of doe zoals ik, jat het uit het hotel). Overal Che op de muren die de victorie blijft kraaien, Fidel meer op de achtergrond en een enkele keer Raoul. Ik begrijp nu dat de regering hier pas aan haar plannen voor de samenleving na de machtsovername begonnen is, nadat ze de macht in handen hadden. Ik zie direct een absurd script voor me. Het voelt ook raar, want aan de ene kant wil het land een socialistisch ideaal nastreven, maar aan de andere kant wordt het kapitalisme aan de voorkant binnen gelaten door de pesos van de toeristen. Sinds het ineenstorting van de SU die braaf ladingen suiker afnam voor brandstof is dat de voornaamste bron van inkomsten. Voornaamste discussie aan tafel is de vraag wat er met het land gaat gebeuren als beide Castro's dood zijn. Volgt er een nieuwe sterke man, gaan die Cubanen uit Florida opnieuw proberen het land over te nemen of komt er een nieuwe regering die niet op de Russische maar op de Chinese manier het land gaat veranderen. Ik zat gisteren een stuk over de geschiedenis van het eiland te lezen en daaruit werd duidelijk dat de gemiddelde Cubaan nog nooit vrijheid heeft gekend (dat de Amerikanen daar hard over schreeuwen is dus nogal hypocriet, want ook toen zij flink aan de touwtjes trokken was het voor de gewone Cubaan sappelen met persoonlijke vrijheid, daar zorgde Batista wel voor). Maar het blijft een vraag die me bezig houdt.

Ondertussen is er ook maar zoveel agitprop dat deze dame kan verdragen. Dus vanmorgen in Santiago naast de monumenten voor nationalistische held Marti, anders dan Fidel en Che het huis van Valezqueze bezocht. Dat deed me wel even goed, gewoon naar wat meubels staren in een huis dat meer dan vijfhonderd jaar oud is. Ook de Moncada kazerne bekeken. De kogelgaten van vijftig jaar geleden zitten er nog in, maar er wordt netjes omheen geschilderd. de mislukte aanval van Fidel op die kazerne is uitgegroeid tot een nationale feestdag! Op 26 juli, de dag van de aanval, was het aantal leuzen nog meer dan anders.Ik stel voor dat we een feestdag maken van de slag om de Grebbeberg of de start van de oorlog tegen de Belgen in de negentiende eeuw. Rondleidingen zijn hier een avontuur, mijn camera betaalt ook entree en extra uitleg kost weer een peso. En dan zijn er mensen die vinden dat zij ook hebben verdiend, omdat ze in de ruimte waren waar jij naar de uitleg luisterde.

Ik vond dat ik ook wel wat goed te maken had in historisch opzicht. In de Sierra Maestra, het gebergte waar Fidel zich acht maanden heeft schuil gehouden, heb ik de wandeling door het oerwoud aan me voorbij laten gaan. Ik had nogal last van mijn oor en vond dat ik een rustdag had verdiend. Dus ik bleef op het balkon van het huisje dat een kikker achter de tegels van de badkamer als vaste bewoner heeft. Een simpel huis, zonder airco en met bedden die echt betere dagen hadden gehad en eersteklas loodgieterswerk. Ik spoelde wat kleren uit en de halve kamer stond onder! Maar de avonden waren gezellig met een leuke band met schele maraca speler die de sambaballen liet schudden alsof zijn leven ervan af hing en een saxofoon speler die de kunst verstaat werkelijk iedere noot te missen. Hij keek ook wat onzeker om zich heen omdat ook de danspassen aan hem voorbij gingen. Dikke pret dus. Al vond mijn oor dat wat minder.

Morgen gaan we een lange dag in de bus tegemoet onderweg naar Santa Clara, waar we de botten van Che gaan bekijken. Dan is het waarschijnlijk gedaan met onze revolutionaire tocht, want tot slot volgen drie dagen aan het strand in Varadero. Maandag land ik weer thuis op Schiphol, en staat er 's avonds geen kip, bonen en rijst op het menu, maar mijn welcome home maal. Stampot andijvie met spekjes. Biss balt!